Οι φίλοι του μπλοκ

Σάββατο 22 Ιουλίου 2017

Myosotis alpestris subsp. suaveolens

Χελμός 12/06/2010
φωτογραφίες Νίκος Νικητίδης

Η Myosotis alpestris subsp. suaveolens [(Willd.) Strid] είναι βαλκανικό φυτό με ευρεία εξάπλωση στην Ελλάδα από τον Χελμό ως τα βόρεια σύνορα. Πρόσφατα βρέθηκε και στην Σαμοθράκη στο όρος Σάος (Φεγγάρι) και στα 1200 μ..
Βιότοπος: υποαλπικά και αλπικά λιβάδια σε υψόμετρα 1100-1800 (1500-2800) μ.
Πολυετές φυτό με μικρό ρίζωμα. Στελέχη 5-30 εκ. κατώτερα φύλλα ελλειπτικά και ανώτερα μικρότερα επιμήκη - λογχοειδή.
Άνθη γαλάζια με κίτρινο κέντρο.
Άνθιση: μέσα Ιουνίου - τέλη Αυγούστου.

Ετυμολογία:
Myosotis < μυς (ποντικός) + ους ωτός (αυτί).
alpestris < Alpes Άλπεις = αλπικό
suaveolens < suavis ευχάριστος, γλυκός + oleo ευοσμώ, μυρίζω ωραία ==> επειδή έχει ένα ευχάριστο άρωμα.




Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017

Scrophularia peregrina

Δίρφυς 28/04/2013 Εύβοια
φωτογραφίες Νίκος Νικητίδης

Η Scrophularia peregrina (L. 1753) είναι μεσογειακό φυτό με εξάπλωση σε όλη την Ελλάδα.
Βιότοπος: εποχιακά υγρά σημεία σε μακκία βλάστηση, ελαιώνες σε υψόμετρα 0-800 μ.
Ετήσιο φυτό με όρθιο βλαστό 20-70 εκ., απλό ή ελάχιστα διακλαδισμένο. Φύλλα συνήθως αντίθετα ωοειδή.
Άνθη σε χαλαρή διάταξη, κοκκινωπά-καφέ.

Ετυμολογία:
Scrophularia < scrofa γουρούνα > scróphula ==> επειδή πίστευαν ότι ορισμένα είδη του γένους θεράπευαν τις χοιράδες (εξόγκωση των αδένων του λαιμού).
peregrina < ξένη, εξωτική ==> με την έννοια της περιπλάνησης, κάτι που είναι εδώ κι εκεί.




Τρίτη 18 Ιουλίου 2017

Daphne euboica

Δίρφυς 28/04/2013
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης

Περιγράφηκε το 1957 (Rech.f.) ως ενδημικό της Εύβοιας αλλά με την τελευταία ταξινομική αναθεώρηση (Vascular plants of Greece an annotated checklist 2013) θεωρείται συνώνυμη της Daphne oleoides.

Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

Orobanche gracilis

Γύθειο 02/05/2010
φωτογραφίες Νίκος Νικητίδης

Η Orobanche gracilis (Sm. 1798) είναι ευρωμεσογειακό φυτό με ευρεία εξάπλωση στην Ελλάδα.
Βιότοπος: διάκενα κωνοφόρων και φυλλοβόλων δασών, μακκία βάστηση, χλοερές πλαγιές σε υψόμετρα 0-1800 μ.
Παρασιτικό φυτό με ξενιστές είδη των γενών Cytisus και Genista.
Άνθη κοκκινωπά με στίγματα σε έντονο κίτρινο.
Άνθιση: μέσα Απριλίου - Ιούλιος.

Ετυμολογία:
Orobanche <  όροβος (λαθούρι) + άν-χω= άγχω (πνίγω) ==> παρασιτικό που «πνίγει» τον όροβο = Οροβάγχη.
gracilis (λατιν.) = λεπτός, απλός.




Παρασκευή 14 Ιουλίου 2017

Scutellaria rupestris subsp. parnassica

Πάρνηθα 04/05/2008
φωτογραφίες Νίκος Νικητίδης

Η Scutellaria rupestris (Boiss. & Heldr. 1846) subsp. parnassica (Greuter & Burdet 1985) είναι ενδημικό φυτό Πελοποννήσου, Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας, Εύβοιας και Δυτικής Μακεδονίας.
Χαμηλή, πολύκλαδη, τριχωτή πόα.
Βιότοπος: πετρώδεις θέσεις και φρυγανότοποι, σε υψόμετρο έως 2200 μέτρα.
Άνθη: τρίλοβα σε μπλε-ρόδινα χρώματα.
Άνθιση: Μάιος - Ιούνιος.
Ετυμολογία:
Scutellaria < υποκοριστικό του scutum ασπίδα, θυρεός - σε σχέση με τα σχήμα των ανθέων
rupestris (rupester) < rupes βράχος = του βράχου
parnassica < Παρνασσός = του Παρνασσού.




Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

Sideritis scardica

Φαλακρό 12/07/2009
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης

Η Sideritis scardica (Griseb. 1844) είναι βαλκανικό φυτό από το Κόσοβο και νοτιότερα. Στην Ελλάδα ευδοκιμεί στην βόρεια χώρα και πιο νότια έως το Πήλιο. Είναι ένα από τα τσάγια του βουνού.
Βιότοπος: χλοώδεις αλπικοί βοσκότοποι με πετρώδεις θέσεις σε συνήθη υψόμετρα 1000-1800 μ.
Πολυετές φυτό με ελαφρά ξυλώδη βάση. Φύλλα επιμήκη, στενά ελλειπτικά.
Άνθη κίτρινο-λεμονί.
Άνθιση καλοκαιρινή.

Ετυμολογία:
Sideritis < sideritis (Πλίνιος) > σιδηρίτις, η (Διοσκουρίδης) = η Σιδηρίτις.
scardica < Scardus όρος στα σύνορα Σέβερνα Μακεντόνιγια και Κοσόβου ==> επειδή περιγράφηκε επιστημονικά με φυτά από αυτό το βουνό.




Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

Lamium moschatum

Τουρκοβούνια 15/04/2014 Αθήνα
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης

Το Lamium moschatum (Mill. 1768) είναι φυτό της Ανατολικής Μεσογείου, με ευρεία εξάπλωση στην χώρα μας εκτός από την ΒΔ Ελλάδα.
Ετήσιο φυτό, αραιά τριχωτό, ύψους 10-30 εκ.
Φύλλα ωοειδή-δισκοειδή ή τριγωνικά-ωοειδή, πριονωτά.
Βιότοπος: φρύγανα, ελαιώνες, παράκτια ενδιαιτήματα, σε υψόμετρα 0-1100 μ.
Στεφάνη λευκή 16-25 χιλ. Σωλήνας στεφάνης 6-12 χιλ. κοντύτερος από τον κάλυκα. Πάνω χείλος τριχωτό-πριονωτό.
Ανθίζει από τον Απρίλιο.

Ετυμολογία:
Lamium < λαιμός ==> αναφορά στον σωληνίσκο της στεφάνης // lamium, είδος τσουκνίδας που αναφέρει ο Πλίνιος.
moschátum < musk, αραβική λέξη για τον «μόσκο», ασιατικό μηρυκαστικό με ευώδη αδένα = εύοσμος, ευώδης, αρωματικός.




Σάββατο 8 Ιουλίου 2017

Saxifraga rotundifolia subsp. chrysospleniifolia

Πάρνωνας 02/05/2010
φωτογραφίες Νίκος Νικητίδης

Η Saxifraga rotundifolia subsp. chrysospleniifolia [(Boiss.) D.A.Webb 1970[ είναι βαλκανικό φυτό, με ευρεία εξάπλωση στην Ελλάδα.
Συνώνυμο: Saxifraga chrysospleniifolia, Boiss. 1843.
Βιότοπος: υγρά σκιερά ασβεστολιθικά βράχια, σε υψόμετρα 0-900 μ.
Πολυετές φυτό. Βλαστοί μήκους 15-50 εκ.
Φύλλα βάσης δισκοειδή-νεφροειδή, οδοντωτά, μακρόμισχα,που σχηματίζουν ρόδακα. Φύλλα βλαστών πολύ μικρά, οδοντωτά ή παλαμοειδή, επιφυή.
Άνθη σε αραιούς κορύμβους. Πέταλα 6-11 χιλ., λευκά, με πορτοκαλοκόκκινες στίξεις.
Ανθίζει Μάρτιο - Ιούνιο.

Ετυμολογία:
Saxifraga < saxum βράχος + frango ρωγμή, σχιχμή => επειδή φυτρώνει στις σχισμές των βράχων και πολλές φορές μπορεί να σπάσουν με τις ρίζες του μέρος του βράχου.
rotundifolia < rotundus στρογγυλός + folium φύλλο = στρογγυλόφυλλη, πλατύφυλλη
chrysospleniifolia < chrysosplenium (όνομα φυτού) + folium φύλλο = με φύλλα σαν του chrysosplenium.





Πέμπτη 6 Ιουλίου 2017

Ophrys cinereophila

Πάρνηθα 26/03/2008
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης

Η Ophrys cinereophila (Paulus & Gack 1998) είναι ορχιδέα Ανατολικής Μεσογείου με εξάπλωση από την Αττική και τις Κυκλάδες έως την Συρία.
Περιγράφηκε το 1998 από το Λασίθι της Κρήτης.
Συνώνυμο: Ophrys fusca subsp. cinereophila (Paulus & Gack) Faurh.
Βιότοπος: θαμνώνες, φρύγανα, ελαιώνες, αραιά πευκοδάση έως 900 μ.
Λεπτό και κοντό φυτό. Ξεχωρίζει σχετικά εύκολα από την πυκνή και σπειροειδή ταξιανθία του. 
Άνθος: καφετιά με γαλαζωπό συνήθως θυρεό και κίτρινη περιφέρεια, μικρά έως 1 εκατοστό, σε σπειροειδή ταξιανθία γύρω από τον βλαστό.
Άνθιση: Φεβρουάριος - αρχές Απριλίου.

Ετυμολογία:
Ophrys < οφρύς (φρύδι). Υπάρχει και το ενδεχόμενο γλωσσικής παρερμηνείας.
cinereophila < από τον αποκλειστικό έντομο-επικονιαστή της Adrena cinereophila.



Κυριακή 2 Ιουλίου 2017

Limonium sinuatum

Λαύριο 19/04/2008
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης

Το Limonium sinuatum [(L.) Miller 1768] είναι μεσογειακό φυτό, με ευρεία εξάπλωση στην νότια και νησιωτική Ελλάδα.
Τα άνθη του διατηρούνται για μεγάλο διάστημα, γι΄ αυτό και μια από τις κοινές του ονομασίες είναι «αμάραντο». Στην Κέα (Τζιά) των Κυκλάδων το ονομάζουν «προβάτσα» και μαζεύουν τα τρυφερά του φύλλα, που έχουν υπόξινη γεύση και τα μαγειρεύουν φρικασέ.
Βιότοπος: αμμώδεις παραλίες, περιστασιακά κατά μήκος δρόμων και σε χαλικώδεις θέσεις, σε υψόμετρα μέχρι 450 μ.
Πολυετές φυτό με λεπτούς, διακλαδισμένους βλαστούς με γραμμοειδή πτερύγια κατά μήκος τους. Φύλλα πτερυγωτά σε ρόδακα στην βάση.
Τα λευκά άνθη φύονται σε πυκνούς κορύμβους και έχουν εντυπωσιακό κυανοΐώδη πτυχωτό κάλυκα.
Ανθίζει (Μάρτιο) Απρίλιο - Ιούνιο.

Ετυμολογία:
Limonium < limonium (από Πλίνιο) > λειμώνιον (Διοσκουρίδης).
sinuatum <  sinuo (λατιν.) κολπώνω, καμπυλώνω, κυρτώνω =  κολπωτό


Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

Calicotome villosa ασπάλαθος

Κακιά Σκάλα 10/03/2013

Η Calicotome villosa (Poir) Link 1808, είναι μεσογειακό φυτό με ευρεία εξάπλωση στην Ελλάδα.
Κοινό όνομα: ασπάλαθος.
Είναι συχνό θέαμα στην ελληνική φύση, οι κατακίτρινες γεμάτες ασπάλαθους πλαγιές που αναδύουν το γλυκό άρωμα αυτών των όμορφων θάμνων. 
Είναι φυτό με διακλαδώσεις πολύ αγκαθωτές, χνουδωτό, με διακριτές αυλακώσεις κατά μήκος των βλαστών. Φύλλα με τρία μικρά φυλλάρια, χνουδωτά στην κάτω πλευρά.
Βιότοπος: φράχτες, θαμνότοποι, φρύγανα, σε υψόμετρα 200-1000 μ.
Το όνομα του γένους προέρχεται από τα ελληνικά κάλυκας+τομή και αναφέρεται στον κάλυκα που τέμνεται εγκάρσια κατά την ανάπτυξη του άνθους.
Άνθη κίτρινα, συνήθως σε δέσμες στις μασχάλες των διακλαδώσεων.
Ανθίζει Μάρτιο - Μάιο. 

Ετυμολογία:
Calicotome > κάλυξ κάλυκος + τομή ==> αναφορά στον χωρισμό του κάλυκα σε δύο μέρη = Καλυκοτόμη.
villósus, a, um > víllus ή véllus, μαλλί = μαλλιαρή, τριχωτή, χνουδωτή.

Κακιά Σκάλα 10/03/2013

Σούνιο 05/03/2013



Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

Bellardia trixago

Ζήρεια 09/05/2012
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης

Η Bellardia trixago [(L.) All. 1785] είναι φυτό της Μεσογείου και της ΝΔ Ασίας, με ευρεία εξάπλωση στην Ελλάδα.
Βιότοπος: λιβάδια, αγροί, διάκενα δασών, σε υψόμετρα 0-700 (-1100) μ.
Κομψή, πολυετής πόα με ισχυρό, όρθιο βλαστό.
Φύλλα αντίθετα, χνουδωτά, επιμήκη, οδοντωτά, μάλλον σαρκώδη, συχνά με κοκκινωπά χείλη.
Τα λευκορόδινα άνθη είναι σε χαρακτηριστική πυραμιδοειδή ταξιανθία. Το κάθε άνθος έχει μεγάλο αδιαίρετο κάτω χείλος, το άνω μικρότερο, τρίλοβο και φύεται από τετράλοβο τριχωτό κάλυκα.
Ανθίζει Απρίλιο - Ιούνιο.

Ετυμολογία:
Bellardia < γένος αφιερωμένο στον Ιταλό βοτανικό Carlo Antonio Lodovico Bellardi (1741-1826).
trixago < φυτό που αναφέρεται από τον Πλίνιο.



Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

Himantoglossum robertianum

Πεντέλη 10/04/2011
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης

Το Himantoglossum robertianum [(Loisel. 1807) P.Delforge 1999] είναι μεσογειακή ορχιδέα με ευρεία εξάπλωση στην κεντρική Ελλάδα, την Πελοπόννησο και τα νησιά. 
Περιγράφηκε το 1807 από την Γαλλία με το όνομα Barlia robertiana (Loisel. 1807).
Βιότοπος: λιβάδια, φρύγανα, μακία βλάστηση, χωράφια σε υψόμετρα μέχρι 1700 μέτρα.
Ρωμαλέο φυτό με ύψος 20-80 εκατοστά. Φύλλα 5-10, φαρδιά, γυαλιστερά.
Άνθη: αρωματικά, μεγάλα, τρίλοβα, ροζ ή πρασινωπά.
Άνθιση: Ιανουάριος - Απρίλιος.

Ετυμολογία:
Himantoglossum < ιμάς (γεν. ιμάντος) + γλώσσα ==> από την μορφή του άνθους. 
robertianum < προς τιμήν του Γάλλου φαρμακοποιού και βοτανικού Gaspard Nicolas Robert (1776-1857).
Barlia < προς τιμήν του Γάλλου μυκητολόγου και ειδικού στις ορχιδέες της Νίκαιας Jean Baptiste Barla (1817-1896).

Η εξάπλωση του είδους από το http://www.elisajeanluc.fr/orchidees_nature/himantoglossum/hi_robertianum.htm


Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

Centaurea pichleri subsp. pichleri

Ζήρεια (Κυλλήνη) 09/05/2012
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης

Η Centaurea pichleri (Boiss. 1875) είναι φυτό των Βαλκανίων και της Ανατολίας, με εξάπλωση στην Ελλάδα στην κεντρική και νότια χώρα.
Βιότοπος: ξηρά λιβάδια, βραχώδεις πλαγιές, πετρώδεις θέσεις, σε υψόμετρα 600-1200 μ.
Ριζωματώδες πολυετές φυτό χωρίς παχιές ρίζες. Βλαστοί όρθιοι έως 30 εκ. Φύλλα λογχοειδή, ακέραια, με ελαφρό τρίχωμα. Ρόδακες παρόντες κατά την άνθιση.
Κεφάλια με περιφερειακά ανθίδια κυανά, πτερωτά. Κεντρικά ανθίδια μικρότερα, ρόδινα-ιώδη.
Υπάνθιο με βράκτια βλεφαριδωτά με ακανίδια ασημόχρωμα, ισομήκη.
Ανθίζει Μάιο - Ιούνιο.
Ετυμολογία:
Centaurea < Centaurus < Κένταυρος (ο Κένταυρος Χείρων ήταν γιατρός και δάσκαλος του Ασκληπιού).
pichleri < αφιερωμένη στον Αυστριακό βοτανικό Thomas Pichler (1805-1878), διάσημο συλλέκτη από το Λίντς (Lienz, Τυρολο) της Αυστρίας, που συνέλεξε φυτά από διάφορα μέρη της Ελλάδας, όπως τον Άθω το 1873, την Αττική, την Εύβοια και την Πελοπόννησο το 1876, την Κάρπαθο και την Ρόδο το 1883-1889.

Κιθαιρώνας 03/04/2014
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης


Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017

Ceratonia siliqua χαρουπιά

Γεράνεια 25/05/2013
φωτογραφίες Νίκος Νικητίδης

Η Ceratonia siliqua (L. 1753) είναι ένα πολύ ανθεκτικό δέντρο που κατάγεται από την ανατολική Μεσόγειο. Στην Ελλάδα είναι αυτοφυές σε όλη την χώρα (κυρίως στα παραλιακά) με εξαίρεση την Πίνδο.
Βιότοπος: δασικές εκτάσεις, γκαρίγκ, άκρες ελαιώνων σε υψόμετρα 0-500 μ.
Αειθαλές, ιδιαίτερα ανθεκτικό δέντρο με ύψος έως 10 μέτρα ή μεγάλος θάμνος με ύψος 2-5 μ. Δίοικο φυτό, με τις αρσενικές και θηλυκές ταξιανθίες να βρίσκονται στο ίδιο δέντρο. Φύλλα με φυλλάρια ωοειδή, δερματώδη, λεία Τα άνθη της είναι μικρά και αναπτύσσονται σε μακρείς βότρεις.

Ετυμολογία:
Ceratonia < κέρας (γεν. κέρατος) + τείνω (τεντώνω) ==> από τους καρπούς που μοιάζουν με ένα τεντωμένο κέρατο.
siliqua < περικάρπιο οσπρίου, χέδρωπας, λουβί ==> αναφορά στα βρώσιμα σπέρματα.
Λαϊκά ονόματα: χαρουπιά, κερατιά, ξυλοκερατιά.

Η αρχαία ελληνική λέξη για την χαρουπιά ήταν «κερωνία» που διατηρείται και σήμερα με τη μορφή κερατιά, κερατσιά και ξυλοκερατιά, από τη μορφή των καρπών της που μοιάζουν με κέρατα.
Η κερατιά διαδόθηκε στις υπόλοιπες μεσογειακές χώρες από τους αρχαίους Έλληνες, Φοίνικες και Ρωμαίους. Αργότερα την εξάπλωσαν με τις κατακτήσεις τους οι Άραβες σε όλη την περιοχή που την βρίσκουμε και σήμερα. Τότε είναι που διαδόθηκε και η αραβική λέξη «χαρούπι», που εμείς την πήραμε από τους Τούρκους.

Η χαρουπιά καλλιεργείται από τα πανάρχαια χρόνια για το σκληρό και βαρύ ξύλο της που χρησιμοποιείται στη ξυλογλυπτική και την επιπλοποιία. Οι καρποί της, τα σοκολατόχρωμα χαρούπια ή ξυλοκέρατα, είναι πλούσια σε σάκχαρα, τα οποία αντιστοιχούν στο 50% του βάρους τους. Χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατο της σοκολάτας και στην παραγωγή αλκοολούχων ποτών και οινοπνεύματος. Αλεσμένα παράγουν αλεύρι, που χρησιμοποιείται ως κτηνοτροφή. Στην γερμανοϊταλική Κατοχή το χαρουπάλευρο και το χαρουπόμελο έσωσαν χιλιάδες Έλληνες από τη πείνα.
Στην Ελλάδα υπάρχουν χαρουπιές, αυτοφυείς ή καλλιεργημένες, στην Κρήτη, Εύβοια, Σάμο, Κεφαλονιά, Αττική, Κύθηρα, Κυνουρία, κ.α. Το χαρούπι είναι πλούσιο σε πρωτεΐνη, φώσφορο και σίδηρο, ενώ περιέχει ασβέστιο τριπλάσιο από το γάλα. Μια ώριμη χαρουπιά 25 ετών μπορεί να δώσει σχεδόν 1 τόνο χαρούπια.

===> Το καράτι είναι η μονάδα μέτρησης του χρυσού και των πολύτιμων λίθων. Κατά μια ενδιαφέρουσα θεωρία η λέξη «καράτι» προήλθε από το γεγονός ότι ο σπόρος της ξυλοκερατιάς (χαρούπ, στα αραβικά) έχει σταθερό βάρος και οι Άραβες έμποροι τον χρησιμοποιούσαν παλιότερα για να ζυγίζουν τα μπαχαρικά και τον χρυσό.  Ένα καράτι αντιστοιχεί σε 0,200 γραμμάρια χρυσού, όσο δηλαδή ζυγίζει και ένας σπόρος της χαρουπιάς.





Τετάρτη 14 Ιουνίου 2017

Verbascum pentelicum

Πεντέλη 28/05/2013
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης

Το Verbascum pentelicum (Murb. 1933) είναι στενοενδημικό της Πεντέλης.
Η παρουσία του ήταν γνωστή από το 1902 και αναφερόταν ως Verbascum sartotii, μέχρις ότου το περιέγραψε ο Murbech το 1993, με βάση την μορφολογία των ανθήρων. 
Βιότοπος: πετρώδεις πυρολιθικές θέσεις. Αριθμεί λίγες θέσεις και χρειάζονται άμεσα μέτρα για την προστασία του.
Φύλλα στενόμακρα, γλαυκά, χνουδωτά. Βλαστός που ξεπερνάει το 1 μέτρο.
Άνθιση: από τον Μάιο.

Ετυμολογία:
Verbascum < verbascum (λατιν.) φλόμος < ίσως από barba > barbáscum γενειάδα ==> από τις τρίχες στα φύλλα και τα άνθη.
pentelicum < Πεντέλη.


Δευτέρα 12 Ιουνίου 2017

Rumex tuberosus subsp. creticus

Αμοργός 11/04/2007
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης

Ο Rumex tuberosus subsp. creticus (Boiss.) Rech. f. 1949 είναι φυτό του Αιγαίου και από τις δύο πλευρές του.
Βιότοπος: ελαιώνες, αναβαθμίδες, παλιά χωράφια, θαμνότοποι σε υψόμετρα 0-1100 μ.
Πολυετές φυτό με κονδυλώδεις ρίζες και ξυλώδες υλικό, ύψους 10-60 εκ.
Ταξιανθία βοτρυοειδής, καρποί κοκκινωποί χαρακτηριστικοί.
Άνθιση: Μάρτιος - Ιούνιος.

Ετυμολογία:
Rumex < rumex (λατιν.) βέλος, ράμφος ==> για το μυτερό σχήμα των φύλλων πολλών ειδών αυτού του γένους ==> ελληνικά: λάπαθο.
tuberosus < tuber (λατιν.) οίδημα, κόνδυλος = γεμάτος κονδύλους, κονδυλόριζος.

Σάββατο 10 Ιουνίου 2017

Campanula ramosissima


Ελαία 06/04/2013 Λακωνία
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης

Η Campanula ramosissima (Sm. 1806) είναι μεσογειακό φυτό με εξάπλωση στην δυτική και νότια ηπειρωτική Ελλάδα και το Ιόνιο.
Βιότοπος: βραχώδεις πλαγιές, φαράγγια, ελαιώνες σε υψόμετρα 0-800 μ.
Όρθιο φυτό με λεπτό βλαστό και ύψος 8-20 εκ. Τα βασικά φύλλα απουσιάζουν κατά την άνθιση. Το επίθετο ramosissima είναι κάπως παραπλανητικό.
Άνθιση: Απρίλιος - Ιούνιος.

Ετυμολογία:
Campanula < campana (λατιν.) > campanula υποκοριστικό ==> από το σχήμα του άνθους.
ramosissima < ramus (κλάδο, κλαδί) = λίαν πολύκλαδος.