Οι φίλοι του μπλοκ

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Crocus laevigatus Κρόκος ο λείος


Κάρυστος 06/12/2008
φωτογραφίες Νίκος Νικητίδης

Ο Crocus laevigatus (Bory & Chaub. 1832) είναι ελληνικό ενδημικό είδος. 
Τον βρίσκουμε σε όλα τα βουνά της Αττικής, τη νότια Εύβοια, ανατολική και νοτιανατολική Πελοπόννησο, Κύθηρα, Κρήτη και σχεδόν σε όλα τα νησιά των Κυκλάδων: Αμοργό, Άνδρο, Ανάφη, Δήλο, Ηρακλειά, Κέα, Κύθνο, Μύκονο, Νάξο, Πάρο, Σαντορίνη, Σίφνο, Σύρο, Τήνο…
Βιότοπος: πετρώδεις θέσεις, φρυγανότοποι σε υψόμετρα 0-1500 μ.
Βολβώδες φυτό. Ο βολβός του είναι εδώδιμος, με γεύση κάστανου. Φύλλα 3-4.
Άνθη: με χρωματική ποικιλομορφία και με μία έως τρεις ραβδώσεις στα τρία εξωτερικά τέπαλα. Λαιμός κίτρινος. 
Άνθιση από τον Οκτώβριο. Η ανθοφορία του διαρκεί μέχρι τα μέσα του χειμώνα, ιδίως στις Κυκλάδες. Στην Νάξο και την Άνδρο σε ορισμένες ορεινές θέσεις ανθίζει την άνοιξη.

Ετυμολογία:
Crocus < κρόκος (πιθανώς από την κρόκη, υφάδι).
laevigatus < levigo λειαίνω, γυαλίζω = λείος (από την μορφή του βολβού).



Αμοργός 20/11/2009


Πάρνηθα 06/11/2009


Αμοργός 20/11/2009


Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Haberlea rhodopensis

Παγγαίο 05/06/2010
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης

Η Haberlea rhodopensis (Friv. 1835) είναι βαλκανικό ενδημικό είδος, που συναντάται στην Βορειανατολική Ελλάδα και την Νότια Βουλγαρία. Περιγράφηκε από την Βουλγαρία. Στην Ελλάδα την βρίσκουμε στα όρη Παγγαίο, Φαλακρό, Μενοίκιο της Μακεδονίας, στην Ροδόπη, στο όρος Παπίκιο της Θράκης και στα Στενά του Νέστου ποταμού.
Η οικογένεια Gesneriaceae περιλαμβάνει κυρίως τροπικά φυτά. Η Haberlea rhodopensis επιβίωσε από την εποχή των παγετώνων στην Ροδόπη και μερικά ελληνικά όρη σε προστατευμένες θέσεις με κλίμα που προσομοιάζει με το τροπικό. 
Φύεται σε υγρές, σκιαζόμενες θέσεις, σε ρωγμές ασβεστολιθικών βράχων, σε υψόμετρα μέχρι 1950 μ. και στα χαμηλά σε φαράγγια, όπως στα Στενά του Νέστου. 
Έχει 2-5 άνθη χρώματος κυανού - πορφυρού επάνω και λευκωπού κάτω, με κίτρινα και πορφυρόχρωμα στίγματα στο εσωτερικό του λαιμού. 
Ανθίζει από τον Απρίλιο έως τα μέσα Ιουλίου.
Ετυμολογία: 
Haberlea < αφιερωμένη στον Ούγγρο βοτανικό Karl Kostantin Christian Haberle (1764-1832).
rhodopensis < Ροδόπη.
Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (RDB 2009) με τον χαρακτηρισμό Τρωτό (VU).




Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Fritillaria euboeica

Πολιτικά 28/03/2009
φωτογραφίες Νίκος Νικητίδης

Η Fritillaria euboeica (Rix, 1975) είναι ενδημική της Εύβοιας. Συλλέχτηκε το 1865 από τον καθηγητή Θεόδωρο Ορφανίδη. Η οριστική βοτανική της περιγραφή δημοσιεύθηκε το 1975 από τον Rix.
Ενδημεί στα βουνά της Κεντρικής και Βόρειας Εύβοιας (Δίρφυς, Καντήλι, Πυξαριά, Ξηρό), σε υψόμετρα 700 - 1700 m. Το 2009 ο Ερωτόκριτος Καλογερόπουλος την βρήκε σε πολύ χαμηλότερο υψόμετρο στην Δυτική Εύβοια, κοντά στο χωριό Πολιτικά σε υψόμετρο 100 m.

Βιότοπος: πετρώδεις θέσεις σε ανοίγματα δασών πεύκων (P. halepensis), ελληνικών ελάτων (Abies cephalonica) ή θάμνων. Στα Πολιτικά εμφανίζεται σε θαμνότοπους και ακαλλιέργητους ελαιώνες.
Γεώφυτο με βολβό διαμέτρου μέχρι 2 cm. Φύλλα 5-8 γλαυκοπράσινα, λογχοειδή. Βλαστός 5-20 cm. 
Άνθη κίτρινα που γίνονται ερυθρωπά κατά την ωρίμανση.  
Ανθίζει από τα τέλη Φεβρουαρίου έως τον Απρίλιο. 

Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (εκδ. 2009).

Ετυμολογία:
Fritillaria < fritíllus κύπελλο με το οποίο έριχναν τα ζάρια οι Ρωμαίοι ==> αναφορά στο σχήμα του άνθους.
euboeica < Εύβοια = ευβοϊκή.



Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Helichrysum amorginum Ελίχρυσο το αμοργινό

Αμοργός 27/04/2005 
φωτογραφίες Νίκος Νικητίδης

Το Helichrysum amorginum (Boiss. & Orph., 1856) είναι στενότοπο ενδημικό της Αμοργού και των μικρών νησιών της Κέρος και Αμοργοπούλα (Άνυδρος). Είναι ένα από τα κορυφαία χασμοφυτικά φυτά, φυτρώνει δηλαδή στις σχισμές (χάσματα) κάθετων ασβεστολιθικών βράχων και σε υψόμετρα 250 έως 600 μ. 
Περιγράφηκε το 1856 από την παραθαλάσσια ορθοπλαγιά όπου είναι χτισμένη η περίφημη Μονή Χοζοβιώτισσας. Στην Αμοργό έχει βρεθεί επίσης στο βουνό Προφήτης Ηλίας. Υπάρχει αναφορά (που όμως ελέγχεται) για μια θέση κοντά στο χωριό Ποταμός της Αιγιάλης. 
Είναι φυτό πολυετές, διακλαδιζόμενο από τη βάση σε πολυάριθμους βλαστούς ύψους 12-30 εκατοστών, με κεφάλια ημισφαιρικά με λευκά ή λευκορόδινα βράκτια. Ανθίζει από τον Απρίλιο. 
Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (εκδ. 1995)
Ετυμολογία:
Helichrysum < ήλιος + χρυσός. Αναφορά στο χρυσοκίτρινο χρώμα των ανθέων σε πολλά είδη του γένους.
amorginum < Αμοργός = αμοργινό.

Αμοργός 30/04/2011
φωτογραφία Γιάννης Γαβαλάς

Αμοργός 27/04/2005 

Αμοργός 05/04/2007 

Αμοργός 05/04/2007



Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Campanula celsii subsp. parnesia

Πάρνηθα 29/05/2011
φωτογραφία Ρένα Καρακατσάνη

Η Campanula celsii (A.DC. 1830) subsp. parnesia (Phitos 1965) είναι ενδημικό υποείδος της Πάρνηθας.
Την περιέγραψε το 1965 ο καθηγητής Βοτανικής Δημήτριος Φοίτος, δίνοντας έμφαση σε μερικά στοιχεία (φύλλα, σπέρματα), που την ξεχωρίζουν από το τυπικό υποείδος Campanula celsii subsp. celsii που συναντάμε στην υπόλοιπη Αττική.
Βιότοπος: ασβεστολιθικές πλαγιές, βραχώδεις θέσεις.
Άνθη: μπλε-μωβ, σε σχήμα καμπάνας.
Άνθιση: Απρίλιος - Ιούλιος, ανάλογα με το υψόμετρο.

Ετυμολογία:
Campanula < campana (λατιν.) > campanula υποκοριστικό.
celsii < αφιερωμένη στον Jacques Philippe Martin Cels (1740-1806), Γάλλο συγγραφέα και βοτανικό, δημιουργό του περίφημου κήπου «Le Jardin de Cels».
parnesia < Πάρνης.

Πάρνηθα 06/06/2008
 φωτογραφία Νίκος Νικητίδης




Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Fritillaria obliqua Φριτιλάρια η πλαγία

Τουρκοβούνια 19/02/2010 Αθήνα
φωτογραφίες Νίκος Νικητίδης

Η Φριτιλάρια η πλαγία (Fritillaria obliqua Ker-Gawler 1805) είναι ενδημική Αττικής και Εύβοιας.
Περιγράφηκε από τα Τουρκοβούνια του Λεκανοπεδίου Αθηνών.
Παλαιογεωγραφικό πολυετές βολβώδες φυτό. Φύλλα 8-13, γλαυκά, λογχοειδή. Άνθη 1-3, εύοσμα.
Βιότοπος: βραχώδεις ασβεστολιθικές θέσεις με φρύγανα και αραιή θαμνώδη βλάστηση, από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα 1000 μέτρα.
Άνθη: κωνικά, καμπανοειδή, με τμήματα μαύρα, γλαυκά στο εξωτερικό.
Άνθιση: αρχές Φεβρουαρίου έως αρχές Απριλίου.

Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (RDB 2009), με τον χαρακτηρισμό «Σχεδόν Απειλούμενο» (ΝΤ).

Ετυμολογία:
Fritillaria < fritíllus κύπελλο με το οποίο έριχναν τα ζάρια οι Ρωμαίοι - για το σχήμα του άνθους.
obliqua = πλάγια, λοξή ==> για την πλάγια θέση των ανθέων στον βλαστό.

Σχινιάς 14/02/2009
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης

Εύβοια 28/03/2009a
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης



Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Asperula pulvinaris

Πάρνηθα 11/06/2011
φωτογραφίες Νίκος Νικητίδης

Η Asperula pulvinaris [(Boiss.) Heldr. 1888] είναι ενδημική της Αττικής.
Βιότοπος: βράχια και πετρώδεις θέσεις στην ορεινή ζώνη
Άνθη: συνήθως ρόδινα και λιγότερο λευκά, τα οποία σε πλήρη άνθιση καλύπτουν όλο το φυτό.
Πολυετές, νανώδες φρύγανο με βλαστούς 2-10 εκατοστά και μαξιλαρόμορφη εμφάνιση.
Άνθιση: από τα τέλη Μαΐου μέχρι τον Ιούνιο, ανάλογα με το υψόμετρο.

Ετυμολογία:
Asperula < asper, τραχύς, ακατέργαστος ==> αναφορά στα φύλλα
pulvinaris < pulvinus μαξιλάρι, προσκεφάλι = μαξιλαρόμορφη, προσκεφαλοειδής. 

Πάρνηθα 11/06/2011 Parnis
photo (c) Nikos Nikitidis Νίκος Νικητίδης


Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Fritillaria conica

Καλάθι Ταΰγετου 26/03/2010
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης 

Η Fritillaria conica (Boiss., 1846) είναι ενδημική της Μεσσηνίας. Εντοπίστηκε το 1845 στην περιοχή της Πύλου και η βοτανική της περιγραφή δημοσιεύθηκε το 1846. Ενδημεί στην περιοχή μεταξύ Πύλου και Μεθώνης και στη νήσο Σαπιέντζα. Το 2009 βρέθηκε από τον Α. Αδαμόπουλο και στο όρος Καλάθι του μεσσηνιακού Ταΰγετου. Υπάρχουν επίσης αναφορές για την παρουσία της Φριτιλάριας της κωνικής στις χερσονήσους του Μαλέα και της Μάνης.
Βιότοπος: ασβεστολιθικοί λόφοι που καλύπτονται από θάμνους και φρύγανα, σε υψόμετρα μέχρι 400 μ.
Γεώφυτο με μικρούς βολβούς μέχρι 2 cm. 
Ο λείος βλαστός της φθάνει τα 35 cm.
Τα 5-8 φύλλα της είναι αντίθετα και λογχοειδή. 
Τα 1-2 κίτρινα άνθη της είναι κωνικά. 
 Άνθιση: Μάρτιο - Απρίλιο.
Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (εκδ. 2009).
Ετυμολογία:
Fritillaria < fritíllus κύπελλο με το οποίο έριχναν τα ζάρια οι Ρωμαίοι ==> από το σχήμα του άνθους.
conica < conus < κώνος ==> από το σχήμα του άνθους.



Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Colchicum peloponnesiacum

φαράγγι Βουραϊκού 24/10/2009
φωτογραφίες Γιάννης Κοφινάς

Το Colchicum peloponnesiacum (Rech.f. & P.H.Davis 1949) είναι ενδημικό είδος της Πελοποννήσου (Αχαΐα, Κορινθία και Αργολίδα). Περιγράφηκε από το φαράγγι του Βουραϊκού, από όπου συλλέχτηκε κατά μήκος της γραμμής του οδοντωτού σιδηρόδρομου.
Βιότοπος: πετρώδη και χαλικώδη εδάφη.
Πολυετές βολβόρριζο φυτό.
Φύλλα 4-5 (7), που εμφανίζονται κατά την άνθιση (συνάνθια).
Άνθη 1-3 (5) πορφυρά-υπορόδινα, πολύ εύοσμα.
Ανθίζει Οκτώβριο - Νοέμβριο.
Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (2009) με τον χαρακτηρισμό Σχεδόν Απειλούμενο (ΝΤ).
Ετυμολογία:
Colchicum < Κολχίς (αρχαία όνομα της σημερινής Γεωργίας). Κατά τον Διοσκουρίδη, το κολχικό φύτρωνε άφθονο στην Κολχίδα και την Μεσσηνία.
peloponnesiacum < Πελοπόννησος.








Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Dactylorhiza incarnata

Ροδόπη 15/06/2006
φωτογραφία Σπύρος Τσιφτσής


Η Dactylorhiza incarnata [(L.) Soó 1962] είναι ορχιδέα της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης. Περιγράφηκε το 1755 από την Ουψάλα της Σουηδίας.
Τα νοτιότερα όρια εξάπλωσής είναι στην Ελλάδα.
Το 1990 την βρήκε ο Witting στην Βόρεια Πίνδο (στα όρια των νομών Καστοριάς και Ιωαννίνων). Το 2007 και νωρίτερα την εντόπισε ο ακαταπόνητος Σπύρος Τσιφτσής στην Ροδόπη, σε δύο θέσεις στο Μενοίκιον όρος, στο Φαλακρό και τα όρη Βροντούς στην Ανατολική Μακεδονία.
Φύεται στην Ανατολική Μακεδονία (οροσειρά Ροδόπης, Μενοίκιο, Φαλακρό, Βροντού) και στην Βόρεια Πίνδο στα όρια των νομών Καστοριάς και Ιωαννίνων.
Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (2009) με τον χαρακτηρισμό Τρωτό (VU).

Βιότοπος: υγρά λιβάδια και τυρφώνες, σε υψόμετρα 740 - 1450 μ.
Πολυετές φυτό, ύψους 15-80 εκ. Φύλλα 4-8 κιτρινωπά έως πράσινα, που αγγίζουν την ταξιανθία.
Άνθη ρόδινα και σπανίως κιτρινωπά ή λευκά. Πλήκτρο ροδόχρωμο, κωνικό και εύρωστο.
Ανθίζει από τέλη Μαΐου μέχρι τέλη Ιουνίου.

Ετυμολογία:
Dactylorhiza < δάκτυλο + ρίζα = Δακτυλόριζα, από το σκληρό ρίζωμα που είναι χωρισμένο σαν τα δάκτυλα του χεριού.
incarnata < incarno ενσαρκώνω = σαρκώδης (από το χρώμα των ανθέων).




Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Colchicum asteranthum Κολχικό το αστερανθές

Λύρκαιο 09/01/2010
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης

Το Colchicum asteranthum (Vassiliades & K.M.Perss. 2002) είναι στενοενδημικό είδος, γνωστό μόνο από το όρος Λύρκειο της Αρκαδίας.
Το φυτό ανακάλυψε ο Διονύσιος Βασιλειάδης το 1999, ο οποίος και το περιέγραψε μαζί με την Κάριν Πέρσον (Karin Persson), Σουηδή βοτανικό ειδική στα κολχικά.
Πολυετές ριζωματώδες είδος.
Βιότοπος: άδενδρες πλαγιές με νότια έκθεση.
Φύλλα 4 (3 ή 5), συνάνθια, γραμμοειδή, παχέα, σχεδόν όρθια κατά την άνθιση.
Άνθη λευκά με οσμή μελιού.
Ανθίζει τον χειμώνα, Δεκέμβριο - Ιανουάριο.
Ετυμολογία:
Colchicum < Κολχίς (αρχαία όνομα της σημερινής Γεωργίας). Κατά τον Διο-σκουρίδη, το κολχικό φύτρωνε άφθονο στην Κολχίδα και την Μεσσηνία.
asteranthum < αστήρ (αστέρος) + άνθος ==> από την μορφή του άνθους.
Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (RDB 2009) με τον χαρακτηρισμό Τρωτό (VU).



Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Campanula asperuloides Καμπανούλα η ασπερουλοειδής

Ταΰγετος 10/07/2010
φωτογραφία Γιάννης Κοφινάς

Η Campanula asperuloides [(Boiss. & Orph.) Engier 1897] είναι ενδημική της Πελοποννήσου σε Χελμό, Ταΰγετο, Πάρνωνα, Κουλοχέρα.
Εντοπίστηκε πρώτη φορά το 1891 στον Χελμό και περιγράφηκε το 1897.
Βιότοπος: Απόκρημνοι ασβεστολιθικοί βράχοι, κρημνοί.
Πολυετής πόα που σχηματίζει χαμηλές πυκνές συστάδες. Είναι χασμοφυτικό είδος, φυτρώνει δηλαδή σε σχισμές (χάσματα) ασβεστολιθικών βράχων ή κροκαλοπαγών εδαφών, σε σκιερές θέσεις
Ανθοφόρα στελέχη πολυάριθμα, λεπτά και εύθραυστα.
Ανθίζει από τον Ιούνιο μέχρι των Αύγουστο, σε υψόμετρα από 400 μ. στον Πάρνωνα έως τα 1800 μ. στα μυθικά Ύδατα της Στυγός στον Χελμό.
Ετυμολογία:
Campanula < campana (λατιν.) < campanula υποκοριστικό.
asperuloides < asperoula (ασπερούλα) + είδος = ασπερουλοειδής.
Asperula < asper, τραχύς, ακατέργαστος ==> αναφορά στα φύλλα
Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (1995 & 2009) με τον χαρακτηρισμό Τρωτό (VU).


Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Campanula reiseri

Κέα 02/05/2009
φωτογραφία Ρένα Καρακατσάνη

Η Campanula reiseri (Halacsy 1896) είναι ενδημική των Κυκλάδων και των Σποράδων. Η γεωγραφική κατανομή της περιλαμβάνει τα νησιά Γιούρα και Κυρά Παναγιά των Σποράδων, τις νήσους Άνδρο, Κέα και Δονούσα των Κυκλάδων και τις νησίδες Μάκαρες (Δονούσας), Στρογγυλή (Νάξου) και Χταπόδια (Μυκόνου). Ανάλογα με το νησί, υπάρχει και κάποια διαφοροποίηση στα φυτά, με συνέπεια να αναφέρονται διάφορα υποείδη ή ποικιλίες.
Ως τυπικό χασμόφυτο του Αιγαίου, φυτρώνει στις σχισμές απότομων παραθαλάσσιων βράχων, σε υψόμετρα 10 - 150 μ.
Διετής ή πολυετής πόα. Τα φύλλα σχηματίζουν ρόδακα. 
Άνθη κυανά-ιώδη άνθη. 
Ανθίζει από τα μέσα Απριλίου μέχρι και τον Μάιο. 
Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (εκδ. 1995 & 2009).
Ετυμολογία:
Campanula < campana (λατιν.) < campanula υποκοριστικό
reiseri < προς τιμήν του Αυστριακού ορνιθολόγου Othmar Reiser (1861 - 1936), ο οποίος είχε επισκεφθεί το 1894 τα νησιά Γιούρα και Κυρά Παναγιά.


Κέα 02/05/2009

Κέα 30/04/2011
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης


Κέα 30/04/2011
φωτογραφία Νίκος Νικητίδηςς




Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Cephalanthera cucullata

Ψηλορείτης 16/05/2003
φωτογραφία Βαγγέλης Παπιομύτογλου

Η Cephalanthera cucullata (Boiss. & Heldr. 1854) είναι ενδημική ορχιδέα της Κρήτης. Ανακαλύφθηκε το 1845 από τον  Raoulin στον Ψηλορείτη (Ίδη) και το 1846 επιβεβαίωσε την ύπαρξή της στο όρος Δίκτη του Λασιθίου ο Χελδράΐχ, ο οποίος και την περιέγραψε το 1854 μαζί με τον Μπουασιέ. Ευδοκιμεί και στα τρία μεγάλα βουνά της μεγαλονήσου Κρήτης, δηλαδή στα Λευκά Όρη, τον Ψηλορείτη (Ίδη) και τη Δίκτη.
Βιότοπος: πετρώδη εδάφη σε ανοίγματα δασών και σε υψόμετρα 500 - 1500 μ.
Πολυετές φυτό με ύψος 10-30 cm. 
Τα άνθη του είναι υποκίτρινα ή λευκά, δεν ανοίγουν τελείως και σχηματίζουν γύρω από το χείλος ένα είδος κουκούλας (καλύπτρας), εξ ου και η ονομασία της.  
Ανθίζει από τον Μάιο μέχρι της αρχές Ιουνίου. 
Περιλαμβάνεται στα Βιβλία Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (εκδ. 1995 & 2009).

Ετυμολογία:
Cephalanthera < κεφαλή + ανθήρας - αναφέρεται στο σχήμα των ανθήρων.
cucullata < cucúllus κουκούλα, καλύπτρα.




Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Campanula pangea Καμπανούλα του Παγγαίου

Παγγαίο 05/06/2010
φωτογραφία Νίκος Νικητίδης

Η Campanula pangea (Hartving, 1998) είναι ενδημική του όρους Παγγαίο στο νομό Καβάλας της Μακεδονίας.
Εντοπίστηκε το 1985 και η επιστημονική της περιγραφή δημοσιεύθηκε το 1998.
Βιότοπος: βραχώδεις θέσεις και κράσπεδα δρόμων και μονοπατιών σε υψόμετρα 1000 -1700 μ.. Προτιμά ηλιόλουστες θέσεις.
Αδρότριχο, διετές φυτό, με υψηλό βλαστό που φτάνει μέχρι και το 1 μέτρο.
Τα άνθη της είναι στενά κωδωνοειδή, έχουν χρώμα κυανό-ιώδες, με αδρές τρίχες στο εξωτερικό τους και χωρίς ποδίσκο.
Ανθίζει Ιούνιο και Ιούλιο.
Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (RDB 2009) με τον χαρακτηρισμό Τρωτό (VU).
Ετυμολογία:
Campanula < campana (λατιν.) < campanula υποκοριστικό.
pangea < Παγγαίο.

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Biebersteinia orphanidis

όρος Σαϊτάς 02/05/2010
φωτογραφία Γιάννης Κοφινάς

Το γένος Biebersteinia είναι ουσιαστικά ασιατικό. Η Biebersteinia orphanidis (Boiss. 1854) αποτελεί το δυτικό όριο εξάπλωσης του γένους και μας παραπέμπει σε μία εποχή που η Ελλάδα ήταν σχεδόν ενωμένη με την Μικρά Ασία. 
Το φυτό, μετά την αρχική ανακάλυψή του το 1851 από τον Θεόδωρο Ορφανίδη στην Κυλλήνη (Ζήρεια) της Κορινθίας, θεωρήθηκε ότι εξαφανίστηκε από την Ελλάδα (άρα και την Ευρώπη). Το ξαναβρήκε το 1994 ο καθηγητής Αρτέμιος Γιαννίτσαρος με τους συνεργάτες του στο όρος Σαϊτάς.
Η «Biebersteinia του Ορφανίδη» φύεται στα όρη Κυλλήνη (Ζήρεια), Ολίγυρτος, Σαϊτάς και Τραχύ της ορεινής Κορινθίας. Ανατολικότερα από την Ελλάδα το ξαναβρίσκουμε στην οροσειρά του Ταύρου στην Κεντρική-Νότια Τουρκία. 
Στα βουνά της Κορινθίας το βρίσκουμε σε ανοικτές θέσεις μέσα ή κοντά σε δάση με ελληνικά (κεφαλονίτικα) έλατα. 
Ανθίζει Μάιο και Ιούνιο.
Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (εκδ. 2009).
Ετυμολογία
Biebersteinia < προς τιμή του Γερμανού στρατιωτικού και βοτανικού Friedrich August Marschall von Bieberstein (1768-1826), που περιέγραψε την χλωρίδα του Καυκάσου.
orphanidis < προς τιμήν του βοτανικού Θεόδωρου Ορφανίδη (Σμύρνη 1817 - Αθήνα 1886), καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Κυλλήνη (Ζήρεια) 25/05/2014
φωτογραφία Γιώργος Ζάρκος

όρος Σαϊτάς 02/05/2010
φωτογραφία Γιάννης Κοφινάς