Astragalus drupaceus

φωτογραφίες Νίκος Νικητίδης

Ο Astragalus drupaceus (Boiss.1856) εντοπίστηκε το 1852 στην περιοχή του χωριού Άγιος Ιωάννης του βόρειου Πάρνωνα από τον Θεόδωρο Ορφανίδη και περιγράφηκε το 1856. Είναι ενδημικό φυτό της Πελοποννήσου με κατανομή στην πεδινή Λακωνία, τον Πάρνωνα και την Κυλλήνη (Ζήρεια) της ορεινής Κορινθίας.

Βιότοπος: πετρώδεις περιοχές με θάμνους και φρύγανα, παρυφές ελαιώνων, πρανή δρόμων σε υψόμετρα 100-1000 μ.

Πολυετές είδος, με συστάδες ετήσιων βλαστών.

Βλαστοί ανορθωμένοι έως όρθιοι, 25-85 εκ., με εμφανείς γραμμώσεις και φύλλα σε όλο το μήκος τους και λευκό τρίχωμα.

Φύλλα με 8-32 ζεύγη φυλλαρίων. Φυλλάρια γραμμοειδή-λογχοειδή, λεία ή ελαφρώς τριχωτά στην πάνω επιφάνεια.

Ταξιανθίες πλευρικές, στις μασχάλες των μεσαίων και ανώτερων φύλλων.

Άνθη λεμονοκίτρινα έως πρασινοκίτρινα.

Καρπός χέδρωπας, ωοειδής.

Άνθιση: μέσα Απριλίου - μέσα Μαΐου.

Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (RDB 2009).

Ετυμολογία:

Astragalus < αστράγαλος, το οστό του ταρσού που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι για ζάρι ==> αναφορά στην γωνιακή μορφή των σπερμάτων // Σύμφωνα με τον A. Neill, η ονομασία του φυτού προέρχεται από αστήρ + γάλα για το σχήμα του άνθους και επειδή οι αρχαίοι πίστευαν ότι σαν τροφή μεγάλωνε την παραγωγή γάλακτος στα κατσίκια.

drupaceus < druppa & drupa < δρύππα (υπερώριμος καρπός ελιάς) < δρύπη (καρπός με ξυλώδη πυρήνα - κουκούτσι) = δρυπώδης.